Historia witrażu

Wydawać by się mogło, że witraże pojawiły się w średniowieczu. Jednak najstarsze na świecie oszklenia pochodzą z egipskiej świątyni w Karnaku. Zostało ono opisane przez polskiego archeologa prof. Kaziemierza Michałowskiego. Właściwie nie jest to oszklenie, gdyż nie zostało wykonane ze szkła, ale z kilkumilimetrowych płytek alabastru.

Zadaniem witraża było od zawsze dekorowanie powierzchni okna i przekazywanie treści opisowych lub symbolicznych. W okresie gotyku, baroku, secesji czy współcześnie przeszklenia opisują i uwydatniają funkcje obiektu, w którym zostały zamontowane. Kolorowe szkła zdobią i umożliwiają definiowania stylu i funkcji przestrzeni w architekturze.

Z fizycznego punktu widzenia szkło jest cieczą o wysokiej lepkości i tylko pozornie o cechach ciała stałego. Głównym składnikiem jest krzemionka (SiO2). Ponadto do piasku krzemowego dodaje się odpowiednich topników, które obniżają temperaturę topnienia piasku, a także stabilizatory chemiczne i mechaniczne, które ułatwiają uzyskiwanie jednolitych mas i barw szkła, jego obróbkę i formowanie.